 |
| Plac Zamkowy. winda. |
Stare miasto
Księżyc zadymiony niebem
rozlepia plakaty - żółte plamy ciszy,
posłuchaj... ulica schodzi w mrocznym żlebie
w rzeki zgęstniałych gwiazd,
można usłyszeć:
jak miasto brodzi w neonowym szumie,
ryciny ulic wypukłe odchodzą w rzeki domów,
pękają w średniowieczne place, obszernie,
patrz!
rycerze jadą dołem w półżałobnej czerni...
Krzysztof Kamil Baczyński
Próżne wieczory wpisują się w cykl śródmiejskich nocy. A śródmiejskie noce czarują. Wciąż i niezmiennie uwielbiam te chwile spędzane na Starym Mieście i jego bliższych lub dalszych okolicach. Bo są zupełnie niecodzienne: kojące i spokojne, w uroczy sposób po prostu miłe. Czasami wypełnione śmiechem, często marudzeniem, zawsze pozwalają zatrzymać się, odpocząć, odetchnąć.
 |
| próżna 12 |
Całe Śródmieście tętni życiem ale zupełnie innym niż w ciągu dnia. Ludzie w końcu nie pędzą. Przechadzają się po uliczkach, zatrzymują przed witrynami sklepów albo ulicznymi straganami i powoli piją herbatę w kawiarniach. To takie ładne tło dla wydeptywania ulubionych ścieżek i snucia swojej małej historii, złapania dystansu
i przemyślenia minionego dnia lub tygodnia. Szczególnie, jeśli ktoś
z was też jest tutaj obecny.
Próżne wieczory zawsze związane są z Basią, która pracuje tutaj w kawiarni. Często są dość ciche, dają sporo czasu do rozmyślań. A jeśli w okolicy pojawia się Leszek i jego fantastyczny śmiech, stają się totalnie zwariowane i absurdalne. Gdy natomiast wieczór zamienia się w środek nocy, bywają raczej mało rzeczywiste.
 |
| lustro, więc Antrakt. |
Ostatnio pojawił się jeszcze Antrakt, który wypełniony jest niezliczoną liczbą bibelotów... Ale najważniejsze, że wiszą tutaj lustra oraz lusterka i stoi szafokanapa. Szafokanapa, którą chcę mieć!
Wisi też totalnie głupi plakat, na którym można przeczytać, że już w 2012 roku Ziemia znajdzie się w centrum naszej galaktyki: Drogi Mlecznej, jednak mam nadzieję, że to jedynie oryginalna ozdoba drzwi łazienkowych...
Bo tutaj 4 lata temu zaczęło się coś fajnego: codzienne wędrówki na Mokotowską 16/20. Wiodą różnymi drogami: ze stacji metra Politechnika albo z Placu Trzech Krzyży - przez skrzyżowanie trzech fantastycznych ulic: Pięknej, Kruczej i Mokotowskiej. I dalej przez Chopina i Koszykową. Tę drugą trasę lubię szczególnie, ponieważ jest zabawnie kontrastowa. Na parterach starych, odrapanych i ponurych kamienic, mieszczą się ekskluzywne butiki. Wąska ulica zastawiona jest samochodami wg zasady: im bliżej Placu Trzech Krzyży tym droższe pojazdy. Pomiędzy starymi kamienicami zmieścił się także nowoczesny apartamentowiec. Niektóre odrestaurowane budynki wyglądają jak bezy albo wata cukrowa, a tuż obok nich stoją nowe, szklane biurowce. Poza tym ładnie prezentuje się francuska knajpa, z wiecznie niebieskimi kwiatkami na oknach. Ale moja ulubiona ściana to ta z kolorowymi ptakami na klatkach.
Bo tutaj 4 lata temu zaczęło się coś fajnego: codzienne wędrówki na Mokotowską 16/20. Wiodą różnymi drogami: ze stacji metra Politechnika albo z Placu Trzech Krzyży - przez skrzyżowanie trzech fantastycznych ulic: Pięknej, Kruczej i Mokotowskiej. I dalej przez Chopina i Koszykową. Tę drugą trasę lubię szczególnie, ponieważ jest zabawnie kontrastowa. Na parterach starych, odrapanych i ponurych kamienic, mieszczą się ekskluzywne butiki. Wąska ulica zastawiona jest samochodami wg zasady: im bliżej Placu Trzech Krzyży tym droższe pojazdy. Pomiędzy starymi kamienicami zmieścił się także nowoczesny apartamentowiec. Niektóre odrestaurowane budynki wyglądają jak bezy albo wata cukrowa, a tuż obok nich stoją nowe, szklane biurowce. Poza tym ładnie prezentuje się francuska knajpa, z wiecznie niebieskimi kwiatkami na oknach. Ale moja ulubiona ściana to ta z kolorowymi ptakami na klatkach.
